De Clock van callens-ooghe, nummer 4, december 2023

In de Clock van callens-ooghe, nummer 4, december 2023, valt er onder meer te lezen dat:

De pachters van t Hoekje, Hans Raap zocht uit wie de pachters waren van welke delen in deze polder aan het eind van de negentiende eeuw. – Adriaan Vader, een artikel van Jacob Vos, opgedoken in ons archief. – Het Zwanenwater, Kees Zwaan ging langs bij Wim Klomp en noteerde zijn enthousiaste verhalen over dit mooie natuurgebied. Bijgevoegde foto’s ook van meneer Klomp. – Geboren, getogen, gebleven, Dymph Molenaar aan tafel met zus Riet en broer Nico van der Fluit, die vertelden over hun jeugd aan de Zijperdijk. – Jan T. Bremer herdacht door Dries Blokker en plaatsing van een Bremer-verhaal. – Verhalen, films, foto’s van eertijds. Jesse van Dijl en Frits Vos wisten heel wat te vertellen over de getoonde beelden. Een zeer geslaagde avond, vonden alle aanwezigen.

Van Heerlijkheid tot badplaats

‘Van Heerlijkheid tot badplaats’ is de titel van de masterscriptie van ons redactielid  Kees Zwaan over de ontwikkeling van Callantsoog tot badplaats van 1876-1940. Kees heeft zijn scriptie bewerkt tot een boek met zeer veel zwart-wit illustraties. Hier volgt een gedeelte van de inleiding uit het boek dat ongeveer 178 pagina’s telt.

Inleiding
‘De verharde weg van Schagen naar Callantsoog buigt naar het westen af en zo zijn we spoedig in het laatstgenoemde dorp. Ook dit plaatsje krijgt al een beetje de allures van een badplaats’ is te lezen in een reisgidsje uit 1935. De aanleg van verharde wegen bleek een factor van belang bij de opkomst van het toerisme in Callantsoog, evenals de introductie van fietsen en auto’s. Nu kon men gemakkelijk een dagje naar het strand of logeren in een hotel in Callantsoog. Badplaatsen als Scheveningen en Zandvoort waren al veel eerder tot ontwikkeling gekomen. De geïsoleerde ligging en de slechte infrastructuur waren factoren die de opkomst van Callantsoog tot badplaats negatief beïnvloedden, maar er was nog een factor in het spel.
Een Haarlemse grootindustrieel kocht op een veiling in 1876 de ‘Heerlijkheid Callantsoog’. Dat betekende dat een groot gebied rond Callantsoog in zijn bezit kwam. Het Zwanenwater, de Zuid- en Noordduinen en een groot deel van het bijbehorende strand werden zijn eigendom. Als je oude kaarten bekijkt dan zie je het dorp Callantsoog als een soort schiereiland tussen de bezittingen van de rijke fabrikant M.P.T. Prévinaire ingeklemd liggen. Bovendien kocht hij er regelmatig onroerend goed in Callantsoog bij. Hij zag zijn bezittingen in Callantsoog als één groot privaat recreatiegebied, waar hij naar hartenlust kon jagen, wandelen, baden en golfen. Hij duldde daarom beslist geen onbevoegden op zijn grondgebied en gebruikte prikkeldraad om mensen op een afstand te houden. Voor hem en zijn opvolger was het dan ook onbestaanbaar dat Callantsoog zou uitgroeien tot een drukbezochte toeristische bestemming. In 1900 overleed Prévinaire en werd opgevolgd door zijn schoonzoon, jonkheer C.F. van de Poll, die net als hij niet veel ophad met het ‘democratische’ strandtoerisme en de badgasten.
In 1913 opende Callantsoger Piet Vos het eerste hotel in Callantsoog. Vos was een belangrijke voortrekker in de ontwikkeling van Callantsoog tot badplaats. In de Eerste Wereldoorlog verbleven Nederlandse militairen in zijn hotel. Na die oorlog, in 1918, stond hij aan de wieg van de plaatselijke VVV en werd lid van de gemeenteraad, later zelfs wethouder. Vos kreeg te maken met burgemeesters die hem tegenwerkten en burgemeesters die hem ter wille waren. Het strandtoerisme was hoe dan ook niet meer tegen te houden. In 1930 had Callantsoog al vijf hotels. Het overlijden van jonkheer Van de Poll in 1936 betekende dat Callantsoog nog meer toeristen te verwerken kreeg. De ‘Groote Villa’ van de jonkheer werd verkocht en in 1937 omgebouwd tot hotel.

In 1938 besloot de VVV een Badbode uit te geven, speciaal voor de badgasten. Het werd steeds drukker in Callantsoog. Toch kwam er twee jaar later een abrupt einde aan de opkomst van de badplaats. De Tweede Wereldoorlog was aangebroken. Callantsoog werd toevluchtsoord voor veel Helderse vluchtelingen die hun zwaar door bombardementen gehavende stad verlieten. Hotelier Vos: ‘Ook zij moesten onderdak hebben en kregen die ook.’ Vos zag de bestedingen van de vluchtelingen bij de Callantsoger middenstand als een welkome compensatie voor gederfde inkomsten uit het strandtoerisme. De ontwikkeling tot badplaats stagneerde maar kwam na de Tweede Wereldoorlog in een stroomversnelling.
Als redactielid van De Clock van Callens-ooghe, het kwartaalblad van de Historische Vereniging Callantsoog, verdiep ik me regelmatig in de geschiedenis van Callantsoog en schrijf er populaire artikelen over. Als het nodig is doe ik aanvullend archiefonderzoek in Alkmaar. Eerder maakte ik een werkstuk in het kader van de Open Universiteit-cursus Facetten van Vertier over de totstandkoming van het naaktstrand in Callantsoog. Tijdens het schrijven van dat werkstuk kwam ik op het idee mijn masterscriptie te schrijven over de ontwikkeling van Callantsoog tot badplaats. Het lijkt me de moeite waard om te onderzoeken welke gunstige en ongunstige factoren daar een rol bij speelden. Er is ruim voldoende literatuur en materiaal voorhanden om daar zicht op te krijgen. De hoofdvraag heb ik als volgt geformuleerd: Hoe heeft Callantsoog zich ondanks ongunstige factoren van 1876 tot 1940 tot badplaats kunnen ontwikkelen?

Mocht u na het lezen van deze informatie nieuwsgierig zijn geworden naar het boek dan kunt u het bestellen via https://www.mijnbestseller.nl/site/userwebsite/index/id/keeszwaan of bij iedere boekhandel voor € 19,95.

De Clock van callens-ooghe, nummer 3, september 2023

In de Clock van callens-ooghe, nummer 3, september 2023, valt er onder meer te lezen dat:

Pioniers op ’t Buijtenveld door Hans Raap waarbij de schijnwerper vooral op de familie Vader gericht staat; Halve Callantsogers waarmee Kees Zwaan in gesprek ging, de familie Boon; een aanvulling op het stuk Toujours Bienvenue; aanstaande 10 november een nostalgische avond met film- en fotowerk in het dorpshuis om 19.30 uur; Ik kwam, ik zag, ik bleef, Dymph Molenaar aan de koffie met Jack en Yvonne de Wit; Berliner Falken ooit op vakantie in Callantsoog, Kees Zwaan doet verslag en diepte foto’s op.

Fotomiddagen 2023

We hopen dit jaar nog 2 fotomiddagen te houden in het Dorpshuis. Deze middagen zijn gepland op 9 oktober en 12 december.

We beginnen weer om 14.30 uur.

De Clock van callens-ooghe, nummer 2, juni 2023

In de Clock van callens-ooghe, nummer 2, juni 2023, valt er onder meer te lezen dat:

Handwerk en Paardenkracht, Hans Raap brengt het boerenwerk voor het voetlicht van toen naar nu; Ik kwam , ik zag, ik bleef, Dymph Molenaar pende er op los bij John en Tinie Strikwerda; bekijk advertenties en foto’s van Middenstanders in 1938; Kees Zwaan weet het een en ander ter berde te brengen betreffende de kustverdediging in Die het water deert het water keert; nog een artikel van Hans Raap, Toujours Bienvenue, een terugblik op het Callantsoger deel van polder Het Koegras rond 1900.

De Clock van callens-ooghe, nummer 1, maart 2023

In de Clock van callens-ooghe, nummer 1, maart 2023, valt er onder meer te lezen dat:

Gisteren is ook een beetje geschiedenis, bijeen gesprokkeld door Muja Blokker en Dymph Molenaar; Scherprechter van Utrecht overlijdt te Callantsoog, uitgeplozen door Cees Snijder; Verslag snertavond, genoteerd door Joke Lourens: Sandepark: een droomparadijs, verzameld door Kees Zwaan; nog Een paradijsje beschreven door Hans Raap; Schoolkinderen op de buurt, we hopen er altijd op dat de lezers namen kunnen aanvullen.

De Clock van callens-ooghe, nummer 4, december 2022

In de Clock van callens-ooghe, nummer 4, december 2022, valt er onder meer te lezen dat:

Hans Raap over De oude koestal vertelt; Jos Sanders zich een Vliegtuigklimrek herinnert; meneer Taselaar een Terugblik ’40-’45 naar voren brengt; H. Meindert Een dorp herbouwd beschrijft in de jaren vijftig; afdrukken van Glasplaatnegatieven van Piet Vos op de middenpagina’s staan; Kees Zwaan van alles over De familie van de Poll weet te achterhalen; Dymph Molenaar in Ik kwam ,ik zag, ik bleef het Jannie en Ton Jalving – verhaal op papier zet; oude foto’s kijken in het dorpshuis plaats vindt op 13-02, 13-03, 8-05.

Filmavond

Donderdag 17 november om 20.00 uur in dorpshuis Kolfweid te Callantsoog

De Historische Vereniging Callantsoog nodigt u uit voor een filmavond met films gemaakt door Jacob Vos.

Jesse van Dijl, Regionaal Archief Alkmaar, zal de filmavond verzorgen in samenwerking met Frits Vos.

Tot donderdag 17 november. Wij hopen op uw komst!

(consumpties zijn voor eigen rekening)

De Clock van callens-ooghe, nummer 3, september 2022

In de Clock van callens-ooghe, nummer 3, september 2022, komen de volgende onderwerpen aan bod:

Muja Blokker: Het Jan en Clazina plein, van alles over het leven en werken van Jan en Clazina de Ronde. Kees Zwaan: Gastarbeiders in Groote Keeten, het was zwaar werken onder slechte omstandigheden voor strekdammen-aanleggers in het jaar 1909, zelfs in de Tweede Kamer werd er over gesproken. Willem Zeeman: Hyksos, de jeugdclub bestaat al 52 jaar, lees hoe het begon en op welke locaties, bekijk ook de foto’s. Dymph Molenaar: Ik kwam, ik zag, ik bleef, aan tafel met Hans en Ida Haver om te horen hoe ze in Callantsoog terecht kwamen. Hans Raap: Vrouwen van het land, later Plattelandsvrouwen en tegenwoordig Vrouwen van nu, herinneringen ophalen aan de jaren vijftig en zestig.

De Clock van callens-ooghe, nummer 2, juni 2022

In de Clock van callens-ooghe, nummer 2, juni 2022, komen de volgende onderwerpen aan bod:

Ik kwam, ik zag, ik bleef, speelt zich af in de cel en verhoorkamer van het voormalige politiebureau aan de Abbestederweg. Bewoners Inge en Fons Sijnesael vertelden over hun levenservaringen. Dymph Molenaar schreef het op. – Moeilijke jaren voor Antje Thomas is op papier gezet door Kees Otter voor de Historische Vereniging De Zijpe. Onze ‘club’ mocht er gebruik van maken. – Vijf jaar MéérMarkt gaat onder andere over de tijd dat Cees en Sophia Oussoren een supermarkt runden aan het Dorpsplein. Muja Blokker is de maker van dit artikel met foto’s. – Rijk en arm kwamen vroeger vaak in botsing met elkaar. Kees Zwaan diepte allerlei wetenswaardigheden op voor het stuk Familie C.F. van de Poll ‘heerst’ over Callantsoog. – Hans Raap ging er op uit om een bomkrater op een foto nader te onderzoeken en vatte zijn bevindingen samen in Krater in de Bosker. – Het Fotoboek 450 jaar Callantsoog is zeer de moeite waard met de vele plaatjes en korte teksten. Al ‘bladerende vort’ ontvouwt de geschiedenis van ons dorp zich.